Dayan! Yıkılacağım... Şiiri - Seyit Kılıç

"... Tek bir gül veremedim! Ben de gönlümü verdim..."

I
"...Çile dergâhı hazan, mevsimlerden ayazdır
Gözleri şark büyüsü, bakışları niyazdır..."

Kehribar gülüşleri, baharda bülbül sesi
Kulağımda Itrî'nin muhammes kar bestesi
Yosun bakışlarıma gömüverdim âlemi
Kahverengi duygular mesken etti kalemi
Görmeyince gözlerim dilim susar lâl olur
Sen gelmezsen gönlümde her gün ihtilal olur

İsmin dudaklarımda bir teselli ummuşum
Bir medet bekler gibi gözlerimi yummuşum

Meltem kokan rüzgârlar saçlarında eserdi
Bir ömür mutluluktan ağlamaz, gülümserdi
Ya beni de al gülüm koy kalbinde bir yere
Yahut bir seher vakti çıkıp gel de, geleyim…
Eğer ki, bu vuslatı ertelersen mahşere
Yağmura doysun toprak, sonbaharda öleyim
Her ıztırap, her keder, seninle cennet bana
Çağırsan da cinneti; neylesin cinnet bana! ..

En sızılı yerimden çeksin beni dârına
Eğilsin tüm güzeller gönlümün dîdârına

Çehrene takındığın tebessüm nerde gülüm?
Güle gül rengi verir güle sinerde gülüm
İmbatlar yüreğime bir öpücük kondurur
Melekler kanadını gönlüme dokundurur
Sükûtum el vermiyor her söz sitem dilimde
Çiy düşmüş kardelenler yeşerir mendilimde

Hazan yaprağı düşüm, umutlarım kırıktır
Şiirlerim yağmurdur, sözlerim hıçkırıktır

Gördüğüm bu rüyadan uyandırdı yâr beni
Yârim kendi kalbine muhacir sayar beni
Gözlerin vurgun yeri, hayalin bende hardır
Uçarken şemde yanar, düşlerinde üşürdüm
Kederin yazda ayaz, tebessümün bahardır
Gözlerimi, o kahve gözlerine düşürdüm
Düşen her çılgın sedâ sükûtumda niyazdır
Senin için ağlamak bana bir imtiyazdır

Görmesen de sen beni avazımdan tanırsın
Karanlıkta göz kırpar güneşte utanırsın

Gözlerin, o gözlerin fer verir bin âmâya
Gökte mehtap vurulur, küser güneş semâya
Asalet kan veriyor her edâ her nazına
Ruhumu köle kıldım gönlümün binnazına
Her cilve, her niyazın, beyaz güllerin yurdu
Gülgûn renkli hayaller, gönlüme mesken kurdu

Kaldırımlar sırdaşım, sokaklar ıssız evdir
Bakışların cânânım! Bakışların alevdir

II
Cemalini görmesem vurulur kalbim atmaz
Gamzelerin öldürür, tebessümün yaşatmaz
Kâkülün aşk karası cemâlin gökteki ay
Dudakların kızılcık yanağın sırça saray
Bakışların seherdir kaşların Leylâ düşü
Gerdanın gümüş suyu, sesin kuğu ötüşü
Suretin kız kulesi her şeyin başka hâldir
Kirpiklerin kehanet gözlerin taç mahaldir
Zülfün aslan yelesi endamın soylu attır
Ellerin ferman yazar, bakışların cellâttır
Ağlarsan mehtap yanar gökte kamer vurulur
Gülersen yanağına tomurcuklar kurulur
Yanağından gül yağar bir tebessüm edersen
Kâinat türkü olur ne söyleyip, ne dersen
Üzülürsen gökyüzü siyah yaşmak takınır
Gökte yıldızlar söner; ay esrarlı bakınır
Endamın serv-i revan bakışların kamettir
Gözlerin... O gözlerin kızılca kıyamettir
Zülfün zincirim olsun çeksin beni dârına
Semâda mehtap meftun olmadan dîdârına
Haydi, gülümse biraz tebessüm et de bir an
Ne eylülün melali kalsın ne kış, ne hazan
Gönlümü cemâline amade kılacağım
Dayan ki sol yanıma dayan, yıkılacağım

Dayan yıkılacağım! ..