Dayan Şiiri - Bahar Gülşen

Bir ceylan susuzluğu içinde...
Çatlamaya yüz tutmuş tohum,
baharın berisinde hemen.
Ve bir kadın umudu içinde,
durma,
yeşerir elbet diren...

Umuttur çocuk...
bin bir sancıyla doğan.
Ve gecenin en zifiri karanlığı,
Güneş doğmadan önceki an...
Dayan.

Biliyorum! Her kışın ardı bahar,
Ve...
Her gecenin sonu nehar.
Bekledim...
Hasret hasret ektim sensizliğimi,
yağmur yağmur gözledim,
ve vuslat vuslat bekledim/...
zemherinin ötesinde/
Don yemiş çiçek ya yüreğim
Dayan...
Döner elbet meyveye.

Bahar Gülşen