Dayan Sevdiğim Şiiri - Mehmet İslami

Ağaca dayanma çürür yıkılır
Sarsılmayan şâna dayan sevdiğim
İnsana güvenme canı sıkılır
Sende olan hâna, uyan sevdiğim

İyi zamanında dostluka dûçar
Olanlar darlığa düşünce kaçar
Mahlûka yaslansan kalırsın naçar
Hatifteki sesi duyan, sevdiğim

Ağasın güzelsin yiğitsin derler
Yanından gidince zemmin ederler
Beslediği aboneden fiderler
İnciler dideden kayan, sevdiğim

Müslümanlar iken islâmı attı
Kelleye kâfirin tezini kattı
Aklını beyniyle düşmana sattı
Ben senin kölenim diyen, sevdiğim

Hele şükür deyip puta şükreder
Rahmetin yerine yağıyor keder
Her masiyetine demez mi kader
Sabır küplerinden tüyen; sevdiğim

Dağın zirvesine yağan hep kardı
Bir zaman düşmana bu dünyâ dardı
Bir kahvenin kırk yıl hatırı vardı
Şimdi yoktur hatır sayan sevdiğim

İSLÂMİ neylesin; düzenler düzmüş
Düzülen; elinin içinde gezmiş
Kullar hak edince, Yaratan yazmış
Abdleri nefsine kıyan, sevdiğim