Dayan kabim Şiiri - Süleyman Belan

Bir ağaçtan düşen yaprak gibi saldın kendini.
Oysa sen bilirdin, her aşk'ın sonu hüsran değılmi?
Yine aldın eski köşeni,duruşun kimsesiz çocuklar gibi
Anılar geldi, dört bir yanını sardı,dayan kalbim.

Gidenler,arkasına bakmadan çeker giderler.
Beslediğin en güzel duyguların intiharını izlersin
Vefa diye seslensen,cefa diye seslenirler.
Sitemim var.Dilim varmaz sevgiliye,dayan kalbim.