Dayan Halepli Çocuk Şiiri - Nihat Malkoç

Zehirle doldurdular, o altından tasını
Ey ümmetin yetimi, yasım bildim yasını!
Bayram sevinçlerini nerde bıraktın çocuk?
Bu telaşlı hâlinle yürekler yaktın çocuk! ...
Mavi göğün altında koşup oynarken herkes
Umutların çalınmış, öyle çaresiz, bikes...
Yakında kırılacak Haçlıların putları
Güneş yine doğacak, diri tut umutları
Dayan Halepli çocuk, kışın sonu bahardır
Unutma ki Allah'ın bir ismi de kahhardır

Cevabını arıyor, nedenler ve niçinler...
Kahpe avcıya teslim, bembeyaz güvercinler
Ümmete kan kusturdu, palikarya şeytanlar
Namuslular çekildi, puşta kaldı meydanlar
Bir gün kesilir elbet nefretin şahdamarı
Zalimlere inecek Yaradan'ın şamarı
Duygudaşlık nerede, sağırlaşmış vicdanlar?
Ar damarı çatlamış, kan damlıyor cüzdanlar
Halep'te katliam var, bütün dünya uyuyor
Bunu duymayan vicdan, acep neyi duyuyor?

Güneş doğduğu vakit zulmetin hükmü olmaz
Mazlumların âhları, emin ol yerde kalmaz
Nefesler tükenince ölüm eşitler bizi
Ayna bile reddeder, katrandan kara yüzü
Cennet kokar yetimler, Hakk'a yakın öksüzler
Allah'ın huzurundan kovulacak köksüzler
Garibin bakışında hüzün vardır, yaş vardır
Zalimin sol yanında yürek değil, taş vardır
Mazlumların üstüne göklerden rahmet yağar
Bazen yenilgilerden nice zaferler doğar

Yaralar sağalsa da yürekte kalır izi
Yeni bir kıyamete mecbur etmeyin bizi
Hiç mi yoktur yürekte hicabınız, arınız?
Aynı derdi yaşasın; evlâdınız, karınız...
Fırat'ın kıyısında suya muhtaç ettiniz
Cehennem olun gidin; yetti gari, yettiniz!
İnsan müsveddeleri, sonsuza kadar susun!
O kirli beyninizi bir yerinizden kusun! ..
İnsanlığın omzunda zulüm en ağır yüktür
Ey kara vicdanlılar, dünya beşten büyüktür!