Dayan Aslanım Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

Bir medar-ı iftihar
Uyan aslanım uyan
Nam-ı diğer köftehor
Dayan aslanım dayan
Gözdedir sözden cayan

Ne çoluk var ne çocuk
Ne kaban var ne gocuk
Ne ekmek var ne sucuk
Dayan aslanım dayan
Ölsün seni aç koyan

Rakı, votka seçmede
Gece gündüz içmede
Günler gelip geçmede
Dayan aslanım dayan
Sen Apollo, el yayan

Talim et sen hamsiye
Lanet etme kimseye
Bulamazsın şemsiye
Dayan aslanım dayan
Yas tutsun mezar oyan

Akşam güneş batarken
Ona buna çatarken
Gece sızıp yatarken
Dayan aslanım dayan
Çekilmez erken ayan

Otlakçının tekisin
Geçmez posta çekisin
Üst yazının ekisin
Dayan aslanım dayan
Örnek alsın her duyan

Malı mülkü batıra
Pulu zara yatıra
Ar namus, zor hatıra
Dayan aslanım dayan
Çalınsın göle mayan

Buldu mu bir paralı
Takmaz hiçbir kuralı
Vurguncunun kıralı
Dayan aslanım dayan
Baş tacı vatan soyan

Kırk yıl yan gelip yattın
Kırk bin yıl caka sattın
Kırk bir pare top attın
Dayan aslanım dayan
Mest olsun sayın bayan

Çiftliğe kâhya oldun
Camiye mahya oldun
Sıfırdın, ihya oldun
Dayan aslanım dayan
Takdire şayan foyan

Uzanıp bir yatağa
Kalkmış güya atağa
Dalmış pislik batağa
Dayan aslanım dayan
Pes der, hayatı kayan

Kalmasın dersen tasan
Olmasın şerlik yasan
Lütufi’yi ter basan
Dayan aslanım dayan
Silinmez kara boyan