..Gittiğinde,
Kanatılmış yüreğimin kabuk bağlayan yaralarını,tırnaklarınla söktüğünde yani.
Mümkünümü kesip Dünyayı dar ettiğinde
Dipsiz kuyular misali karanlık gecelerde yani.
Hislerimin yaşamla ölüm arasında debeleştiğinde
Umutlarımın tükenerek dibe düştüğünde yani
.
İçimden bir ses haykırdı,
Dayan,az daha dayan geçecek dedi.
Dayanıyorum,
Geçmesini bekliyorum.
.
Ahmet Nevzat Uçar.
13/Haziran/2017. Saat:06:10
-
Kayıt Tarihi : 13.6.2017 07:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Uçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/13/dayan-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!