dayan.. acimasiz yorgunlugunun telasiyla..
dayan.. dislerini kirarcasina..
ellerini sikarken nefsinin..
kafani duvarlara vururcasina..
gözlerini yumarken bir yaprak dalindaki acemiligi gör..
yere düsmemeye inat..
rüzgarla savrulmamaya..
hizla akan bir derenin yavasliginda..
kurumamaya..
zeytinin siyaha kan kusturmasi..
sögüt dallarinin gölgesizligi..
dayan..
kendini parcalarcasina..
kendini yirtarcasina..
kodeslerde tutsaklik..ama zindan okul olur..
gardiyanlar kötü ögretmen..
beden dersleri falakali..filistin kökenli...
dayan..
dört yürek yandi bu gece..dördüde körpe..
inadina ölümdü yasamak..
yasamak ise nefes alip vermek..
bir realite bu memleket..
kötü bir hastalik..bulasici.. epidemik..
pansumana hacet yoktur..vur nesteri..
nankör bir nostaljidir bos nutuklar..
dayan..kendi inadina..
dayan.. yasamamaya..
hepimizin hepi deyildir herkescilik..
yekliktir tüm cikarlar..küfre cikar..
düsünülmemek..unutulmak hic yoktan..
inkar gelinir anamin ana dili..
bes rekat namazindadir babam..
müslüman..dogru..hak insan..
inkar gelinir zilgitlar..
dayan..kas liflerinin kopsun..
dayan..aciyla el- ele bas kösede..
terbiyeli göz yaslari..saygidan..
edebsiz gülüsmeler zayifliktan..
alnina vuran günesin..
yüzünü oksayan sersem bir yelin..
uzat ellerinle yildizlari tut..
bir sana..bir tanede herkese..
adil dagit..menfaatsiz..cikarsiz..
dayan.. ellerin yanarken sen sus..
susmak haykirman olsun bu,da senin..
körlügün gözlerim..
acligin toklugum olsun..
aliskanliklar kücültür..
vazgecmeler büyütür,,
pembe bir dizidir regting ugruna..
ölümler..inkarlar..kardessizlik..
seytan doldurmadi hic bir bos silahi..
insanin yamuklugu..
dayan..cennetle cehennem arsindaki kapida..
kilidi pasli cennetin kapisi..anahtar deligi olmayan.
zebaniler huri olmus..serbeti zehir zemberek..
dayan tüm yüreginle..
hasrettinden prangalar degil..
mapuslar eskisin..
ve kiyamete alemet olur bu sevda..
dayan.. ben senleyim..bas ucunda..
bir gölge..bir nefes burundan aldigin..
agizdan alinmaz verirken nefesi..
kütügü silinmis ve nufüstaki adresi..
dayan..kuslar özgür kirilmis kafesi..
dayan.. cemre suya.. noterli havaya.. hacizli topraga..
sonra tüm üstümüze..sirilsimlak bir kavusma..
bagisiklik ignesi haksizliga..mahkumluga..
dayan tüm insanliga..
vefasizliga..yalnizliga..
dayan ölmeye ve sonradan hic dirilmemeye..
Kayıt Tarihi : 2.7.2008 07:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Metmetin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/02/dayan-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!