kanıyorum
şakaklarımda bir iz
avuçlarım o duvardan bu duvara
sırtımda soğuk beton
parmaklarım yok
nerde o canan-ı öven sözler
nerde o kelamların döküledeği ağız, dil
ölüm sessizliğinde dört duvar
yerler, yerler kazılmış toprak fışkırmış parkelerin arasından
tırnaklarım diplerinde
avizede kırık ampuller
mıhlanmışım duvara
ayağıma dökülmüş tel tel perçemlerim
ne bir ağıt var ne de isyan
duvarlardan yüzüme yankılanan
tek bir isim hafızamda
sen
sen...
sen iki yüzlü şeytan
damarımdaki kan
haketseydim demezdim,
benden beter olasın
18.10.2004
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 16.10.2007 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bir istanbul masalı (mecidiyeköy)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!