Bir yerim yok biliyordum
Yüzümü sürdüğüm tüm rüzgârlar
Alnıma esiyordu
Çoktan yatağımda olmalıydım
Oysa her şey acı ve öfkeden ibaretti
Cinayet kokan sokaklardan geçerken
Davut’un mezmurlarını okuyordum durmadan
Terkedilmiş bir gölgeyle uyandım
Tenha rüyalardan
Tanrım!
Sığındığım tenhalıklarda
Yine başladı yaylım ateşi
Şiir de yazamam artık
Bu saatte
Kayıt Tarihi : 14.10.2022 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!