Hangi ip bağladı böylesine
Nasıl bir düğüm,
Nasıl bir kilit
''Gel'' desen yaşıyorum!
''Git'' desen ölü...
Kime ne anlatırsam anlatayım,
Anlaşılamayacağımın korkusunu yaşarım her zaman,
Kendimi düzelteyim derken hep kırarım başkalarını.
Sonra kırıklarımı tamir etmek bir yana, toplayamam bile parçaları.
Kaybettim gözümün özünü, sözünün özünde
Ellerinin dünyayı ısıtır zannettiğim közünde
Isıtmak varken ellerimi
Göremiyorum bile.
Işık nerde! ?
Işığımı kaybettim.
Kendimi yazmaya verdim.
Gözlerimi bırak, beynim bile kör.
Beğenilmedi yazılarım,
Kalemim bile yüreğime nankör.
Say say kaç gün geçecek?
Nerde ne zaman bitecek?
Hayatmıdır? ömürmüdür?
Adı herneyse?
İşte öyle bişey.
Karamsar duyguyu,
Başka zamana erteledim kendimle sorguyu
Gecenin içinde beni ağlatan korkuyu
Ezdim attım ne olur geri yollama körkuyu..
Ne baktı kapı aralığından misafir,
Nede zor durumdaydı ev sahibi,
Sadece gelen misafire baktı kapı, merceğinden.
Açmadı;
Çünkü emindi misafirin gideceğinden.
Kapı aralığından hiç bakmadım,
Açılmadığı sürece yüzüme kapı. Hiç bir kapıdan içeri girmedim kapıyı çalmadan,
Girmedim, girmemde.
Ev sahibinin kapıyı açmaması, Misafirin gittiği manasınamı gelir acaba?
Belki o misafir yıllarca kapının önünde bekler
Bir türk kahvesi içermiyim diye acaba...
Uzun geceler boyunca düşündüm seni
Ellerimi uzattım karanlıga,
Yoktun
Sonsuz karanlık yutmuştu bedenini
Eriyip gitmiştin karanlıgın içinde
Vucudunun son zerresine kadar
Gücüm yetmez küserim,
Yüzümü gizler
Bas der sanki bağrına,
Alırım içime, kapatırım kapıları,
Kapkara gözler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!