Gökyüzü gelinliğini çıkarmış
Ağlamak üzere
Karanlık oluyor güneş
Var oluyorsun gölge gölge
Silik çıkıyorsun anılarda
Ve kanadından umutlar süzülüyor
Seni sevmek felaket birşey
Kalbimde yıldırımlar çarpıyor
Ve yağmur yağıyor gözlerimden
Dolu yağıyor
İşte o zaman aklıma sığınıyorum
Yorganı örtüyorum düşüncelerime
Bahar kımıldadı gönlümden
Tel tel çiçek çiçek
Güneşin boynu büküldü
İlmek ilmek seni görerek
Yokluğun sarıldı kollarıma
Dizimde uyudu gözyaşların
Belki bir şiirde buluşuruz
Bir yıldız kayarken gözlerinden
Kıblem kalbinde ne gezer?
Düşersem ses ver
Yokluğunda bir tepe başında
İçiyor
Beni görüyor musun ?
Denizin içinde...
Karanlık kutuda
Kimsesiz
Sensiz nefes alışımla
Beni anlıyor musun ?
Yüzlerce yıl ötede kalplerimiz
Herşey aşk rayında acı içinde
Son gülüşlerimiz bunlar
Tadını çıkar
Son sarılman, son ağlaman
Sonlarda yanımda kal
Ayrılık bir şiirden fazlası
Karmaşık bir düzene karşı
Ölmeyi beklemek !
Hiç bu kadar güzel olmamıştı
Mezarda dikilen bir kedi
Ölmüş eşi
Bırak ay karanlıkta tepinsin dursun
Güneşin yalancısı olmayalım
Yollar bize tuzak kurmasın
Sonbahar geliyor sevdiğim
Ayrılık kokuyor ağaçlar
Artık perdeler tozlu
Unutmuşsun gözlerinin rengini
Bir bilseydin açık mavi denizi
Ne bileyim bilseydin gökyüzünü
Berrak suyun akışını görseydin
Unutmazdın yeminle
Veya aynaya baksaydın bir kere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!