Bir adam vardı yıllar önce, tahta barakasında
Pencereleri kapalıydı, örümcekler vardı kapısında.
Pek yaşlı değildi ama ölgündü yüzü. Beli bükük,
Soluk bir nefer gocuğu vardı sırtında yırtık, sökük.
Davut diyorlardı bilenler O'na, geçerken oradan
"Söyle bize niye yanarsın içindeki kordan?"
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta