Davut Şiiri - Mustafa Duman İmamoğlu

Babası dedi oğluna:
Bak oğlum, yaşın geldi yirmiye
Bir sap olamadın ne kazmaya ne küreğe
Heba ettin ömrünü
Bir serseri gibi hiçliğe
Şimdi ne yapacaksın belli değil
Benimse bir ayağım çukurda
Bugün varım yarın yokum
Giderim sessizce…
Amma üzülüyorum haline
Kahırlanıyorum kendi kendime.
Bak oğul, sana bir hikâye anlatayım da dinle
Sözlerim havada kalmasın, işlesin beynine:
Vakti zamanında, bir bey vardı
Hayırsız mı hayırsız bir evladı vardı
Yediği önünde, yemediği arkasındaydı
Baba parasıyla günlerini geçirirdi
Gün geldi, Hâk vaki oldu
Bey göçtü öbür dünyaya.
Kabristanda gözlerden yaş döküldü bir zaman
Kırk gün sürmedi yası
Hayırsız evlat iç etmeye başladı mirası.
Hazıra dağ mı dayanır
Tüketti varı yoğu
Sattı tası, tabağı
Bir çul kaldı sırtında
Sefalete mahkum yaşadı.
Çalışmazdı, haytaydı
Yaptıkları çok hataydı.
En sonunda ettiğini buldu
Kafasını bir taşa vurup mahvoldu.
Bak oğlum, lafın tamamı deliye söylenir
Arif olana tarif gerek midir?
Demem o ki;
Benim param pulum da yok
Tek variyetim sensin.
Ölmeden önce görmek isterim
Bir baltaya sap olduğunu.
Sonra helalinden bir kızla baş göz ederiz seni.
Anan Hatce de kıvranır durur benim gibi
Tek evladını mutlu görmek ister herkes gibi.
Kınalı elleriyle dua eder gece gündüz
Yolunun olması için düz.
Ne olur yavrum dinle babanın sözünü!
Yavrum Davut, etme naz!
Sefil sefil gezersen olursun haylaz.
Dinlemez Davut baba sözünü
Kaybeder sonunda özünü.
Bir gün babası tarlada çift sürerken rızkı için
Kalbi dayanmaz bu iş için
Olduğu yerde yığılır kalır aniden
Tutarak Hasan emmiyi ellerinden
Götürürler hastaneye tedavi için
Zaman Hasan emmiyi eskitmiş
Dünyada alacağı nefesi eksiltmiş
Son nefesini verirken selavatı getirmiş.
Davut anlamış ki hayat boş
Ömrü boşa geçirmek o kadar boş.
İtilmiş kakılmış ama yılmamış, çalışmış çabalamış
Babasının yüzünü kara çıkartmamak için çalışmış.
Eli ekmek tutmaya evinde soba tütmeye başlamış
Tandırda ekmek pişirmiş anası yavrucağı Davut için
Babasının sözünü kulaklarında “iki el iki boğaz için”
Kaderine razı yaşamış, şaşmamış şaşırtmamış
Tevekkeltü Alallah deyip ömrünü geçirmiş.