Davul Dengi Dengine Şiiri - Zeki Günay

Arabam var benzinim yok dönmüyor teker,
Bir kız tanıdım ki dostlar şekerden şeker.
Şu derdi şu ıstırabı garipler çeker,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Kız istemeye gittim ev var mı sordular,
Evim yok dedim kapı önüne koydular.
Şu kalbimi dostlar, oyuk, oyuk oydular,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Saadet para puldaymış insanlık boşa,
Bakmazlar ki gözden sel gibi akan yaşa.
Aldı şu başımı sevda, vurdu şu taşa,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Sevmek sevilmek boşmuş, neredesin vefa,
Aşkı sevgiyi kaplamış, kapkara sefa.
Dedim ey Azrail al kalbimi bu defa,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Taptılar şu kâğıt denen illet paraya,
İnci yakut elmaslar astılar saraya.
Bilmezler ki gemisiz varılmaz karaya,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Kimi Ozan Şair, kimi Âşık dediler,
Gelen isim koydu derdimi bilmediler.
Değer verdim insana, arkamdan güldüler,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

Ozan Zeki anla ölü, insanlık ölü,
Boştan yere akıttım ben, gözdeki gölü.
Bak Mecnun’da geçemedi şu ıssız çölü,
Vurdurma tokmağı davul dengi dengine.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
12.12.2018