Davran Dalkılıç ! Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kaygıyı izlerken yıllar boyunca
Omzuma dayanan şiir ağladı
Her gün kubbelerden selâ duyunca
Şehit anasına yürek dağladı

Kuduran köpeğe yal verenlere
Atatürk yurduna kin serenlere
Ecdadın izine kir sürenlere
Kalem, pusatından çıktı ,zağladı

Sebebi fıtratım ; şeref şân dedi
İthalden anlamam, behey zibidi !
Yerliyim ben,bana bu nişân dedi
Bahadır şi'r,Tuna oldu, çağladı

Gönül verdi hilâl yeleli ata
Her taşında tarih yazan sanata
Asya bozkırından ruh kata kata
Tanrı kırbacıyla, Türk'ü beğledi

Ülkücü, Turansız duramaz bilin !
Yaltaklık hıyanet edeni silin !
Alp, tanır kahpeyi, döşünü delin !
Bir zaman,ne döşler yaktı, buğladı

Tâ Altay'dan hınçlar azar zamanla
Yaralar derdini sezer zamanla
O dertler, destanı yazar zamanla
Türk'ler tarihte kaç Haçlı mıhladı ?

Erdemin kâlesi, korurken er'i,
Eğer, topa tutsa da birileri
Sağda Oğuz Ata, solda kırk çeri
Çakalı kesmeye kılıç yağladı

Gazanız gazamdır, kılıçın kılıç
Bana küre dar de,davran dalkılıç
Kulaç kulaç " Kızıl Elma" ya kol aç
Mesafeler,Türk'ü Türk'e bağladı.

Türkistan'ın doyulur mu tadına
Kutlu sevdâların dirlik adına
Gökbayrak taşırken hem öz yurduna
Osman Batur'la, Kür Şâd'ı yoğladı

Zamanı taşıdı bu şair size
Bilge Kağan'dan her söz dair size
Ey kut sahibi ! Dağ gelince dize
Fitne fesat nerde ise sığladı

Şiirlerde millî şuur gerektir
Türkçe sevgisi ve Türk'lük erektir
Bengütaş, eyerde neden seyrektir
Bak ! şi'r atları, nal izi sağladı
...Ebedî taştaki sözü neyledi ?
...Gülnihâl,her sözle Türk'ü yeğledi

dalkılıç ; ölüm eri ,fedai veya serdengeçti diye anılırlar.
buğlamak ;duman çıkmak, tütmek
sığlamak ; ayıklamak,süzmek
yoğlamak ; yas töreni yapmak
yeğlemek ; tercih etmek,üstün tutmak.