Davetsiz Misafir

ızdırabını çektiğimiz aşklar mı
yoksa ızdırap çektirdiklerimizin gözyaşları mı bizi hayta küstüren?
anlayamadım.

gerçeklerden köşe bucak kaçışlarımız
yalanları gerçek diye kabul edişlermizi getirdi beraberinde.
dünyanın önüne dahi kondurduk YALAN sıfatını.
yalandan gülüşler. yalan sözler ne ki...

sahteliklere gark olmuş her bir adımımız
katiliz hepimiz... öldürdük samimiyeti.
öldürdük içimizdeki mutluluk denen cevheri...

kılavuzunu kaybettik görünmeyen o köyün
artık sonu dediğimiz yolun sonu da yalan
başı da yalan...

ev sahibi değilim artık kalan ömrümün.
ben artık vicdanın davetsiz misafiriyim.
olur da düşerse yolunuz
bir çay içmeye sizi de beklerim...

M.A.K