DAVETSİZ MİSAFİRİMİZ..
Saygıdeğer gönül dostlarım ve kader arkadaşlarım.
Ben, binlerce meme kanseri hastalarından birinin eşiyim. Sevgili eşim Alime ile birlikte Isparta KANSEV derneğinin üyesiyim. Dernek üyelerinden ve eşimin kader arkadaşlarından şair ve yazar Sayın: Zeki bey’in “Hastalık serüveninizi anlatın, bir kitap yapalım” talebi üzerine eşimin sağ kolu (!) olarak ( sağ kolu derken ne demek istediğim ileride anlaşılacak ) eşimin de müsaadesi ile bu görevi ben üstlendim, kısaca bir şeyler yazıp sevgili Zeki beyin hazırladığı ( KANSEV KADER ARKADAŞLARIMIN HİKAYELERİ ) kitabına faydalı olmak ,okuyucularında ibret almalarını istedim.
Davetsiz misafirin gelişinden hiç memnun kalmadık.
Aralık 2014 de eşimin yaptırdığı rutin bir kontrolde ultrason doktorumuz bir bulgu üzerine bizi genel cerraha yönlendirdi. Gittiğimiz genel cerrahımız memede (4x7mm) bir parça olduğunu, biyopsi yapacağını söyledi, kabul ettik. Parça alınıp (!) tetkike gönderildi, tetkik sonrası genel cerrahımız parçanın temiz olduğunu ancak altı ayda bir kontrollerimizi yaptırmamızı önerdi. Eşim Alime altı ay sonra tekrar kontrole gittiğinde ultrason doktorumuz eski parçanın aynı yerde ve aynı büyüklükte durduğunu söyledi.
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta