omzundan anlıyorum aramızdaki uzaklığı
tüm yüzlerde tekrarlanıyor yüzün
eski telefonlardaki redial tuşu gibi
sana misafir oluyorum sadece
akşamın seğiren gözünde
çelimsiz, hiçbir şeyi yıkamayacak kadar
zayıf rüzgârın esintisinde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta