Davetliye Şiiri - Adem Oğuz

Kökez suyu şifalıdır akarken,
Türküleri yürekleri yakarken,
Koç Köroğlu Kırat’ından bakarken,
Geç olmadan terkisine bineyim,
Cici Taksi Durağı’ nda ineyim.

Gölköy’deki yokuşlarda yorulsam,
Kampüsdeki çimenlere serilsem,
Evvel ahir dile gelse sarılsam.
Söyle bana anılarım durur mu?
Heyecanım yüreğime vurur mu?

Abant’ta da Gölcük’te de kalırım,
Mudurnu’dan “saray helva” alırım,
Göynük’te hep ahde vefa bulurum,
Bolu Dağı senin belin kırılmış,
Geçitlerin yer altına verilmiş.

Gölden göle sızar, dolar, taşarım.
Pisagor’a (!) bakar bakar şaşarım.
Nazlı Göl’ün eteğine düşerim.
Köroğlu’nda alageyik yaşıyor,
Aladağ’da yılkı atı koşuyor.

Yedigöller; yolları dar, yokuşlu…
Kartalkaya; beyaz giyer, nakışlı…
Gölcük’üm var, masum masum bakışlı.
Fırsatçılar (!) etrafını çevirmiş,
Onca yıllık köknarları devirmiş.

Kıbrıscık’ın meyveleri dallarda,
Seben’imin elmaları dillerde,
Dörtdivan’ın patatesi hal’lerde.
Gerede’den heybenizi doldurun,
Pamuk eller… Yüzümüzü güldürün.

Yeniçağa, Mengen bana el eder,
Aşçıları yemekleri bal eder,
Medeniyet (!) her tarafı yol eder.
Tek dileğim, dallarımı eğmese.
Bahaneyle göllerime değmese.

Bayram olur panayırı, pazarı.
Aydın olur sakini ve yazarı.
Derin olsun Bolu Bey’in (!) mezarı.
İzzet Baysal senin ruhun şad olsun,
Cennet mekân, senin adın yâd olsun.

Şeyranî’nin ömrü artık gazeldir,
Hatırası, ahbapları özeldir,
Bolu’daki dört mevsim de güzeldir.
Hancılar her zaman ilinde gerek,
Yolcular tez zaman yolunda gerek.
Ankara, 21 Ocak 2021
Şeyranî (Adem OĞUZ)