Ben mi çağırmıştım seni ey cinlerin aşırısı
Nedir bu öfken ve kinin ruhların en kararsızı
Karanlığı kullanırsın açık edersin arsızı
Kayıp olan eşyaların hayaletisin hırsızı
****
Ansızın gelir gidersin inersin dağdan ovaya
Uçmak geçmek vardır her an akıl almaz şu doğanda
Kendine has seslerin var bazen rüzgâr sanarım da
Ben mi çağırmıştım seni ey cinlerin aşırısı
****
Kasvetli ortamlardasın ıssız evler sana mesken
Bodrum katlar kör kuyular nedir seni o cezbeden
En az binbeş yüz yıl kadar yaşamıştı yaşlı deden
Tanışmıştık yıllar evvel ey cinlerin aşırısı
****
Dağların tepesindeyken karlar getir al gelirken
Alevlere teslim olur dalga geçen sana değen
Kimyagerdir mutfağında ters ayaklı yemek eden
Görüşmüştük yıllar evvel ey cinlerin aşırısı
****
Mühürlerin vardır bende kazımıştın bak gidende
Ağaçları sallamıştın havalara yükselende
Binbir türlü hüner vardır daha ölmemiş ninende
Gelirsen bak beklerim ben ey cinlerin aşırısı
Kayıt Tarihi : 13.10.2019 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüksek dağlarda yaşayan cinlerin en tehlikeli kabilelerinden olan ifritlerden bir cin ovada bir eve davet üzerine gelir. Evin çocuğu ondan çok etkilenir ve o gittikten yıllar sonra bu şiiri derler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!