Davet Etme Fenaya Şiiri - Merve Demircan

Gerçek ise dostluğun; etme davet fenaya!
Fani olan şeyleri; etme gayret senaya!
Riskli tercih yapılmaz, üç beş günlük haz için;
Manalara baksana; her hepsi de fena ya!

Misafire zararlı, müstakarra alaka!
Ayak bağı mal, meta, salik ise kul Hakka.
Madem böyle hakikat, geç öylesi sevdadan;
Şu bi-karar dünyaya, olma asla yalaka!

Zaten başım belada, nefis denen ahmakla
Her sevdiği na-haktır, işi olmaz tek hak’la!
Onca meşru var iken, na-meşru’a yönelir;
Keyfe kâfiyken helal, onun işi yasakla.

Böyle mantık olur mu, ey akiller siz deyin?
Bu yanlışa he demez, varsa kulda az beyin!
Zararda mı karda mı; elmas verip cam alan?
Beni ikna edecek, bir akıllı söz deyin!

Elbette ki aldanır, böyle yapan bir tacir!
Taşınmayan bir mala, gönül vermez muhacir!
Ey idrakten müstafi, al aklını başına;
Olma sende hatada, ısrar eden bir facir.

Dünya bizim nemize, yolcu isek bekaya?
Bi-kararsa şu arzda; salik onu yok saya!
“Yolcu yolunda gerek” dememiş mi atalar;
Öyle ise şu aklı, takmak gerek likaya.

Merve Demircan
19.07.2011-Torbalı