Davet Şiiri - Zakir Atasever

Dâvetim servettir, mala benzemez
Bir Yüce Dîvân’dır, gâfîl bilemez
Mutluluk yoludur, zulüm giremez
Beni kardeş bilip, sayanlar gelsin.

Kendini bilerek, ilim öğrenen
İlimle, İrfan’la, gerçeği gören
Bütün insanlığa Hâkkı gösteren
İslâm’ın adını, yayanlar gelsin.

Geçmişi öğrenip, ibret alanlar
Nefsini yenerek, nûrâ dalanlar
Âtîyî kazanıp, rahmet koyanlar
Ruhunu sevgiyle, yûyanlar gelsin.

Îlâhî emirle, sel gibi çoşan
Bendine sığmayıp, çağlayıp coşan
Mûkaddes aşkına, sefere koşan
Canını ortaya, koyanlar gelsin.

Dünyaya gelişin, sırrına eren
Hâkîkât şehrine, şâh olup giren
Âlemde, zerrede, mîzân’ı gören
İlâh’î nîzâma, uyanlar gelsin.

Şeytana kanmadan, kötüden kaçıp
Malını mülkünü, muhtaca saçıp
Aç iken iftarı, su ile açıp
Nefsinî yenerek, doyanlar gelsin.

Zâkir’in sözleri Hâk’kı beyandır
Eren gönüllere, dâîm âyândır
Hâk Dergâh’ın da dır, ehl’î imândır
Hâkkı Hâktan bilip, duyanlar gelsin.

OCAK-1985/ANKARA