Davam Şiiri - Said Toprak

DAVAM

Söylenecek sözü zamanı gelince o toprağa atan
Kanlı gözlerim sebepsiz yere mi yaşla bulayan
Furkan’ı hangi vadide Hakla batılı o karıştıran
Bilmem ki ne bulur uyanınca gafletli uykudan

Artık susmalıyım ki o hal dilim biraz konuşsun
Bırak cahili gıybet ederek arkamdan atıp tutsun
Yıllarca ırmaktan kanlar akmışta ben durmuşum
Gözlerimi açarak nasıl da o ellerimi yummuşum

Bilmem ki ne desem dinmiyor; akar hep içimde
Tek başına kaldı ya ağlayıp coşmak istiyor gene
Nasıl olabilirsin böyle; bu kadar olmasan a aciz
Anlaşılan o yolda O’nun için birer yalancı hiçiz

Gafil olanın duası kabul olmaz derse Efendimiz
Kendisine paye biçer doymaz o nankör nefsimiz
Kulağından çekerek doğru yola getiremedim ki
Başkasının derdi için de kâmil olan gülemez ki

Üstadım yürüdüğün yola da layık olamam ama
Mümin kullara ye’isi de yakıştırabilirim sanma
Ne güzel eskiden çocuktun günahsız, tertemiz
Ötelere göçünce var mı oturacak iyi bir yerimiz

Dava olmadan nefes almanın bir anlamı da yok
Ne istiyorsa hiç durma haydi peşinden ona koş
Elindekini az çok demeyip sahibine ver ne hoş
Onun verdiği cüz’i akılla şirk koşanlar bomboş

O darda kalmışlara çetinleş açılırsın demişti ya
Şimdi görse beni O aynı sözü yine söyler miydi
Yoksa yüzüme bile bakmadan geçip gider miydi
Kalp fenerim yok ama ya sevgisi bende olmasa
Ben razıyım O’nun sevgisi tek servetim de olsa

SAİD TOPRAK