Davacıyım Şiiri - İbrahim Halil Demir

Yarimin, sevda sürmeli kara gözlerinden,
Konuştuğunda, bal dökülen dillerinden,
Sevdamı gizleyen, yılan misali örüklerinden,
Yürekleri delen, ceylanımsı bakışlarından davacıyım.

Canı gönülden seni seviyorum demeyişinden,
Aşkın hançeriyle, yüreğimi ikiye bölüşünden,
Henüz işlenmiş, sevda gergefindeki aşkın motifinden,
Çoban olup, bu sevdayı güdemeyişinden davacıyım.

Kır çiçeklerinden yaptığım çelengi, başına taktırmayışından,
Aşkın mehtaplarında benimle el ele, göz göze kumrular misali gezemeyişinden,
Koruklardan küpe yapıp, kulaklarına astırmayışından,
Papatyalarla fala bakıp, seviyor sevmiyor, deyişinden davacıyım.

Ellerine yaktığım, sevda kınasından,
Kalbinin küt küt diye, bir serçe misali çırpınışından,
O yar gelecek diye, gönül kapımı ardına kadar, açık bırakışımdan,
Sabahlara dek, onu düşünüp, şirin bir uykuya yatırmayışından, davacıyım.

Yarını olmayan, umutlarımdan,
Sabır taşlarından yaptığım, nazar boncuğundan,
Adını Aşkın bıraktığım, çocuğumdan,
Ona olan nadide aşk ve sevdamı bilmeyişinden davacıyım.

Kuru ekmeğimi bu sevdanın suyuna, bandıra bandıra yediğimden,
Çatlamış olan sevdalı dudaklarımından, öpemeyişinden,
Bu aşkın tarağıyla, ismine yakılmış, bir türkü ile taramayışımdan,
Bir türlü yeşermeyen, sevda fidanlarından davacıyım.