Davacıyım Şiiri - Adem İrhan

Bir çakıl taşı bile takılsa ayağına
Bilsin ruz_i mahşerde ben ondan davacıyım
Bir soğuk kar tanesi düşerse yanağına
Ben o yüce divanda, mahşerde davacıyım

Kimler benim gözümle sana bakar bilemem
Hangi kollar boynuna sarılırlar göremem
Belki dünya gözüyle onu dava edemem
Yüce divanda ben o kollardan davacıyım

Orkideler sen gibi dört mevsim açmıyorsa
O güller de utansın sen gibi kokmuyorsa
Papatyalarda en son seviyor çıkmıyorsa
Dallarını kırmayan yellerden davacıyım

Sana kimse bakmasın yüreği titreyerek
Kimse merak etmesin yolunu gözleyerek
Ben gibi sevemez de, olur ya bilmeyerek
Sevdiğini söyleyen dillerden davacıyım

Her kim ki cüret edip gönül verecek ise
Kim ‘’ benimsin’’ diyerek seni sevecek ise
Ayakların altına güller serecekse
Sana gül deren elden, güllerden davacıyım

Bir ömür tükendi de gelemedik diz dize
Günahımız neydi ki bakamadık göz göze
Bakmaya doymadığım hasret kaldığım yüze
Besmelesiz bakan o kullardan davacıyım

Nereye kaçtı isem sevdan benden gitmedi
Ne sana söylediğim, ne yazdığım yetmedi
Helal etmem hakkımı davam daha bitmedi
Seni benden ayıran yollardan davacıyım
Seninle geçmeyen o yıllardan davacıyım