Davacıyım!. Şiiri - Remzi Özmen

Verdim dilekçemi dün savcılığa,
Mahkeme olacak bu davamızda.
Gecikmiş olsa da bulsun adalet,
Suçsuz içerdeyken suçlu dışarıda!

Beni hangi hâkim mahkûm eyledi,
Ruhuma zincirler vurmuş nedendi,
Savunmak aczine düşmüşüm meğer,
Suçlu gözlerinmiş anladım şimdi.

Ah şu gözlerin, gözlerin yok mu;
Yalancı baharmış cehennem oldu.,
Yüreğimde zincir kolda kelepçe
Zindana düşürdü benim yolumu.

Saçların sarkarken alnından kaşa,
İnandım gözlerden süzülen yaşa.
Sevdadan beriymiş yüreğin meğer,
Bilmezdim kalbinin döndüğü taşa.

Gelsin Avukat’ın girsin davaya,
Yanında sen de gel geç savunmaya.
Bir ömür yetmedi bir daha iste,
Masum olduğunu haykır Savcı’ya.

Niçin mahkûm etti benim kalbimi,
Gönder zindanlara alsın yerini.
Bir ömür değil de birkaç gününü,
Mahkûm yaşasın da görsün günün.

Elimde delil var Hâkim Bey Amca,
Masum görünüyor sakın inanma.
Gözleri yalancı gözyaşı sahte,
Ben azat olayım o zindanlardan.

Remzi ÖZMEN