^^Davacıyım^^ Şiiri - Müjde Uzun

Davacıyım Hakim Bey Bu Hayattan!
Yaşamı Zehirleyen Bu İnsanlıktan,
Bu Acımasız İnsan Soyundan…
Ne De Nankör Oluruz Biz;
Kıymet Nedir Bilmeyiz.
Yaparız Yapacağımızı Pişmanlık Duysak Da,
Hayvandan Beter Olur Kimilerimiz…
İnsanoğlu Zaaflarına Yenildi Çoğu Zaman.
Bu Yüzden İnsan Olamadı,Çünkü Kendini Aşamadı.
Nefsini Aşamadı,Çıkarına Koştu.
Nefsini Aşamadı,Zevke Düştü.
Nefsini Aşamadı,Yetinmeyi Bilemedi.
Nefsini Aşamadı,Sevgiyi Tadamadı.
Nefsini Aşamadı,İnsanı Bilemedi.
Kendini Bilemedi,İnsanlığını Yoketti.
Aça Aç Dedi, Sırtından Vurdu.
Toka Tok Dedi,Peşinde Kul Oldu.
Davacıyım Hakim Bey Bu Hayattan!
Nasıl Haz Edeyim Bu Yeryüzünden?
İnsan İnsanın Kuyusunu Kazarken,
Kurt Gibi Pusuya Yatmışken,
Nasıl Mutlu Olayım,Adaletsizlik Diz Boyuyken?
Hayatı Olduğu Gibi Kabullenemem,
Çünkü; Gereğinden Fazla Bozuk.
Mutlu Olabilmem İçin Düşünmemem Lazım,
Düşünmemem İçinse Varolmamam…
Davacıyım Hakim Bey,Senden De Davacıyım!
Kendimden De Davacıyım.
Hüküm Vermeyi Biliyorsun,
Bende Konuşmayı Biliyorum,
Ama Sevgisizlikten Solmuş Bu Dünyaya Ne Çare! ! !

08 Temmuz 2005
02:15