Dava-sız Şiiri - İsmail İyidil

Tutsak ellerimin kabusudur bu kelepçe
Takmışlar özgürlüğün bahanesiyle
Esaret avuçlarımızda birikmiş
Bir tutam bende bir tutam sizde
Mahkum edilmişiz yalanlar ülkesinde
Ne kaçacak bir dağı var
Ne kapı açacak bir adamı
Adam yok bu evlerde
Caddeler hep tutulmuş
Adamlar geçmesin diye
Yine de adamdan sayılıyoruz
Akşamda sayılıyoruz sabahta
Dolaşmak serbest yaşamak serbest
Anlatmak serbest anlayan yoksa
Yaşatmak yasak düşünmekte cabası
Hiç tüter mi akılsızın bacası
Vurulur mu ellerine kelepçe
Kimleri tüketmedi ki bu avlu-bahçe
Bir gün gelir ellerimiz çözülür
Kalbimiz bedenimiz yüreğimiz hür
Ötelerden dar ağacı görünür
Ayakbağı bir iptir boynumuza dolanır.
Cesedimiz sallanır ama biz yine de buradayız..

(24/11/01)