Dava Düştü Şiiri - Kerime Aslı

Dünya ve içindekilerin,
bilebilseydim hiç hazinesi olmayan
batık bir geminin kırık tahtaları kadar
değersiz olduklarını..
ve benim,
ve senin
ve yaşayanların
ve yaşananların..
gereksiz..
sıradan ve gerekçesiz..
bilemezdim kalemlerimi, yazıya ve mürekkebe and içerek..
kanatmaz ellerimi, kağıtları kirletmezdim..

Eğer ben aldanmasaydım
bir gülüşe bir bakışa
bir yasağa bir günaha bir olmaza..
uyandığımı sanıp kapatmasaydım gözlerimi
ve eğer sen etmeseydin ihanet, verilmişe..
tutabilseydin biraz daha..
kahretse de seni, sabırla..
gereksizliğime ve gereksizliğine
ve hatta dünyaya
bir kılıf bulabilirdim,
sayfalar dolusu gerekçe yazabilir,
resmini çizebilir hayatın..
savunabilir savaşabilirdim..

Artık şartlı hayatlara gerekçeler yazmıyorum
bütün –“sa”ları kazıdım yazılardan,
savunu bulamadım yanlışlığıma, sildim beni..
çıkamadım ihanetinden, kararttı ruhumu öfkelerin acısı
titredi ellerim, sildim seni..
ve nihayet tüm suçları suçluları..
baharı, denizi, şarkıları, sevda sözlerini
aydınlığı, karanlığı
ölümü, ayrılığı..
ve rüzgarı..
…
kayboldu, fotoğraflardan hayat kareleri
albümler boş,
tutanaklar için kalmadı delil..
düştü dava..
....

Yaşasın Adalet!