Dava Düştü Şiiri - Selçuk Levent

Seninle biz,
bir mahkeme gibi kavgalarda unuttuk kendimizi
HAKİMİN gözleri kör, SAVCI sağırdı.
COZUM bulamadık Dava düştü,
birbirimizi anlamadık dosya kapandı,
sırtımızda mühür gibi taşıdık "BEN HAKLIYIM " kelimesini.

Bir zaman sonra,
saatler birbirine çarptı, SES bile çıkmadı.
Telefon kabloları paslandı,
sesin artık tellerden geçerken kırılıyordu.
Adını anınca, dilim
paslı bir anahtar gibi döner oldu damağımda.

Sen,
dalgaların unuttuğu bir iskele,
ben, rüzgârın hatırlamadığı bir bayrak.
Eskiden aynı haritadaydık,
şimdi birbirimize kuzeyle güney kadar uzak,
iki kayıp pusula gibi
dönüyoruz kendi eksenimizde.

Gözlerinle gözlerim arasına
uçsuz bucaksız yollar var artık
bir yabancı gibi selam verip geçiyoruz aynada yansıyan yuzlerimize
içimde yıllarca SUSKUN bir adama döndü benliğim

Ve biliyorum,
sen de unuttun , nasıl söylenir benim ismim
gözkapaklarının içinde.
Biz,
zaman aşımına uğradık,
dava düştü,
dosya kapandı,
ve biz
hiç başlamamış gibi bittik.

20/05/2025
SELÇUK LENENT