Kaç insanın davası var ki; dünyevi uhrevi onu tatmin etsin.
Hangi insanın bir hayali var ki, ondan gayri zirve olmasın.
Nereye himmetini sarf etmiş ki, onda bekaya sarılsın.
Abeslikte manayı soranlara nasihat ki, arkana bakınca anlarsın.
Hayat denilen kavram korktuklarımızın üzerinde ki gaflete sarılmaklığımızla geçer. Ne geride bıraktığımız ömrün kafi gelecek bir meyvesi vardır ne de hakiki manada hayattan zevk alabileceğimiz bir mutluluk...Ne dava adamı olmuşuzdur sığınacağımız bir sığınak misali ne de tam bir serkeş olmuşuzdur dünyadan soyutlanıp sıkıntı, meşakkatleri unutacak....Yani kısaca; günlük uğraşlarının bir de uğraşmadıklarının.....
(Çok söz ahmaklIğa, az söz itibara binermiş.)
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta