Darulaceze'den Sesleniş

Ne zaman derilmiş bir çiçek görsem çocuk elinde,
Bu, biricik yavrumun anneler günü hatırasıdır bende.
Puslu gözlerle bakarım bir akranını görsem karşımda,
Ciğer parem tüter burnumda, bilseniz kanayan bir yaradır içimde.

Derim: “Koştu da geldi, duyunca biricik annesinin halini”,
Alıp da götürecek sıcacık yuvamıza tekrar beni.
Beyaz atlı prensimin alıp götürdüğü gibi beni.
Ne kadar isterdim bilseniz, hiç unutmamak hayalini.

Acıyarak değil, ibretle bakın bize,
Gençliğini nerede, nasıl tüketmiş diye.
Kim dediyse güzellik solar, gençlik biter bize,
Hiç inanmazdık gördüğünüz bugünkü bize.