Zamanında kendi isteği dışında doğmuş birisi. Bir miktar büyümüş. Şu an ise değişmekte. Gelişiyor mu zaman gösterecek. Zamanın gösterdiği şeye ne kadar güveniyorsak tabi ki.
Dünden ne kaldıysa bu güne tüm geçen şu hayattan
İnsan kendini dinleseydi bir şey bekler miydi acaba sanattan
Varoluş sebebi göç etmek olabilir mi ki kainattan
İnsanın gayesi öbür tarafken ne bekler ki Araftan
Sen, tüm hasta gönüllerin ilacı, en dar gecelerdeki inşirahım,
Sen ki ölümü başkasının elinden göstererek kurbanını aklayan darağacım,
Ben sanki ufacık bir ışığın için can vermeyi göze alan Pervane
Gündüzleri zaten deliydim. Gecelerin uzaması etti beni Divane
Ey, kar yağdığında oluşan sessizliğin, içimde oluşturduğu korkunç huzur,
Doğmak bilmeyen Güneş bir başka parıldıyor tepelerin ardından sanki bugün.
Belli ki dünden kalan o kötü havalar bu sabaha çoktan sürgün.
İcra gelmiş sanki içime, artık hissedemediğimden de görünüyor olabilir gerçi her şey düzgün.
Ya da yoruldum mutsuzluktan, bu yüzden hiç bir şey eskisi kadar gelmiyor üzgün.
Söyleyemediklerini de anlardım bir saniyeliğine baksaydın bana gözlerini ayırmadan
Asla durmayacak bir daralış bu içimdeki.
Yanlışlıkla karaya sıçramış bir balık gibi.
Ne yaptığı için üzgün, ne de sıçrayabildiği için sevinçli.
Ne nefes alamadığı için pişman, ne de korktuğu için daha dikkatli.
Asla dinmeyecek bir öfke bu beynimdeki.
Anlayamıyorum ileri gittikten sonra geldiği yolu unutanları
Her gün dünden daha zorken oturup da somurtanları
Durup şikayet etmek en kolayı iken ısrarla hareketsiz kalanları
Yetmez gibi senin derdin, kendi dertlerini sana pazarlamaları
Bir insan kaç kere yaşar bu hayatının aynısını bir kere daha başla deseler
Herkes beni dışarıdan gamsızlıkla suçlar .
Oysa duygulara sorsalar beni gayet iyi hatırlar.
Herkesle beraber ağlamak kime neye yarar ?
Kendi kendine alınır çünkü kritik anlarda doğru kararlar.
Duygusuzluk bile fazladır bu duyguların katillerine.
Tüm gün kullanıldığından renkler biter gecede.
Gündüzün ağırlığı çöker, akla gelen her hecede.
Hayat gerçekse eğer tüm renkler bir arbede
Gündüzün renkleri aldatır insanı gerçekleri gecede
Kaos diri tutar insanı gündüzden yüzleşirsen
Her insana bir dost lazım ne yaparsan duracak arkanda.
Gerektiğinde ailen olmalı. Annen de olmalı bazen baban da.
İyi gün dostunu bile arar olduk zaten bu ahir zamanda.
Her günü seninle yaşayan hiç unutulur mu ?
Gitmek hoş gelir başta. Her şey geride kaldı sanırsın.
Görmeyince geçmez ama, yırtık şemsiye güneşten korudu diye kanarsın.
Yağınca da yağmura söver, yırtık şemsiyeye kızarsın
Unutamadığın bulutlar yağmur olduysa o şemsiyeyi şimdi kim onarsın ?
Gitmek mi daha kolay acaba? Yoksa kalmak mı daha basit ?
İnsan en çok kalabalıkken yalnız hissediyor
Soluduğu hava, ciğerleri hariç her yere doluyor
Allahın insanı yaşatsın diye yarattığı bu hava
Kendine yalnızken insan, önemi yok ne dert ne dava
Bazen sorununu bulmak için korkarsın ya sormaya kendine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!