Darmadağın duygular Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Aşkın sükûnetinde yeşeren bir umutken,
Bir anda koptu kızılca kıyamet.
Sarsıldı düşler,
Beynin suskun enkazlara gömüldü.
Kalp yerinden söküldü,
Uçurumlara fırlatıldı bir yaprak gibi.

Her şey baharken birden kara kışa döndü,
Kasırgalarla örselendi en derindeki duygular.
Her yer sanki mateme durmuş,
Sokaklar, yüzler, hatıralar sessizce ağlar.
Sesizlik bile sağır ederken,
Adını fısıldamak bile yasaktı bu gece.

Sensizlik…
Kör kuyulara hapsedilmiş bir karanlık,
Ve o karanlıkta, tepeden tırnağa senle yanmak.
Bir bakışınla aydınlanacak gece,
Şimdi dipsiz bir kâbusa dönüşmüş.

Ve hâlâ…
Her zerrede çoğalan sevdayla tutunuluyor hayata.
Yıkık dökük duygularla da olsa
Sevmeye devam ediliyor,
Çünkü başka türlü toparlanmak mümkün değil.

Ama bak!
Ufukta bir sabah parlıyor usulca,
Gözyaşlarını silen rüzgârlar fısıldıyor umutla:
“Her gece sabaha döner,
Ve her kışın kalbinde
Gizlidir bir bahar.”

Kırık dökük gönülde yeşeren o son filiz gibi,
Umut,
Sessizce yeniden başlatır sevmeyi…

ADG