Bir gün, kör gururuma yenik düşüp sevgilim,
Gözlerinde kavrulup, ellerinde yanarak,
Ve kızgın bir demirle dağlanmış gibi dilim,
Bir hoşçakal demeden, giderim ağlayarak.
Yokluğunu mahşere taşırken günden güne,
Ne kadere küfreder, ne sana darılırım.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla