Darmadağın Şiiri - Bahri Yıldırım

Soyundu sözcükler
İbreti alem için,birer birer
Seni düşünürken
Kanıma işlediler
Üşüdü kalemim.
Oysa hiç istemedim
Böyle olsun sonumuz
Ben onları:
Seni anlattıkları için sevmiştim
Seni anlatmaya yararlardı
Sevdamı anlatırlardı
Bir tek hecede bile
İstedin
Sustum.
Sözcükler, toptan intihar ettiler
Öldüler birer birer
Ne kuracak cümle kaldı
Ne sorulacak soru
Ne konacak ünlem kaldı
Ne yeri belli noktaların
Ne sen sığdın geceye
Ne benim yalnızlığım
Döküldü dudaklarımdan aşk
Söküldü ciğerimden parça parça
Tüm duygular sereserpe
Uçuştular sensizlikte
Beni yalnız başıma bırakıp,öylece
Kaçarcasına gittiler
Ürkek bakışlı gözlerle
Ağıtlar yakarak sensizliğe....