Darma dağınık Şiiri - Fırat Ergüven

Ölümlüler diyarına adım attım benliğimi aştım,
Sokaklarda dört nala koştum.
Hayatı kavradım ölümü tattım,
Gurme oldum..
Kaldırım taşlarını tanıdım,
Herbirine isim verip,
Ezberledim onlara verdiğim isimleri.
Yaşama ellerim arkada bağlandım,
Özgürlüğe sevdalandım.
Sensizliği bende bildim,
Bende sensizlik yoktu...
Beni kendimde kaybettim,
Başka kimsede bulamadım..
Aşk denilen karhane ye girdim herşeyimi kaybettim...
Mey içtim,ney dinledim;
Gel istedim,git demedim.
Karıştım,dolandım pamuk ipliği gibi kendime,
Çözebilcek bir tığ aradım,
Ama hep meşgul çaldı...
Çıplak yüreğimi aşk ile seviştirdim günaha girdim,
Bir günahkar olarak tövbe ettim...
Yersiz yurtsuz sevdalarla leyleklerin taşıyıcılığına inanmak istedim,
Zaman dursun istedim,saatimi denize attım,
Beni darlayan herşey gibi
Kalbime bir taş bağladım onu da denize attım..
Şimdi gidin herhangi bir sahile dalgaların sesini dinleyin ve
Düşünmeye başlayın kim bilir kaç sevdalı yürek,
Taş bağlanıp denize atılmış dalga seslerini besteleyecek kadar.....
Yada kaç tane taş kalpli derinlerine gömülmüş.....