Dalı küstü kökü ona seslendi…
Darılmanın zamanımı sevgili?
Kökün olmasa sen bir hiçsin dedi.
Ben kalbinim, hemen kurur damarın.
Ne yaprak verirdin, ne de tomurcuk,
Yaprakların, çiçeklerin be çocuk!
Nevbahara edemezdi yolculuk.
Kökünü sev ki, asırlara hükmet.
Kayıt Tarihi : 11.2.2014 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Görünüşte bir ağacın kök, dal yaprak ve çiçekleri arasında geçen konuşmalar şeklinde algılansa da; aslında bir milleti millet yapan yüce değerlerini sahip çıkılmasını vurgulayan muhteşem bir şiirdir. Geçmişine sahip çıkmayan bir milletin geleceği de olamaz.
Şiirin hakkı olan tam puan+antolojiyi Bodrum'dan gönderiyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun efendim.
Sevgi ve saygılarımı iletiyorum
Dr. İrfan Yılmaz. BODRUM.
TÜM YORUMLAR (1)