Darıca'da Çınaraltı Şiiri - Osman Avanoğlu

Dayadım sırtımı asırlık dev çınar ağacına
Siper olsun diye denizden esen rüzgara
Yudumlarken usul usul çayımı
Darıca’da Çınaraltı kahvesinde.
Balıkçısı, kasabı, bakkalı
Fırını, manavı, kahveleri
Köşe başında sokak çeşmesiyle
Takılı kalmış mazide
Akmıyor durmuş zaman.
Tamirat üstüne tamirat görmüş
Tek katlı, iki katlı binalar
Kimi kerpiçten kimi tahtadan
Kim bilir kaç insan eskitti
Seksenlerden kalma bu meydan.
Bir cayırtı koptu tepemde
Düştü iki yumurta peş peşe
Ayağımın dibine
Yuvasını dağıtmış yaşlı kuzgun
Birbirine sevdalı üveyik çiftinin.
Saftirik zavallılarım
Ne diye komşu olmaya kalkarsınız
Bu hain kuzguna.
Sizi barındırır mı sandınız
Kendi dalında.
Balıkçının köşesinde sinmiş
Yatmış pusuya pasaklı tekir
Güya yakalamak niyetinde
Simitçinin tablasından döktüğü
Susamları toplayan güvercinleri
Şapşalın yok haberi
Balıkçının kendisine hazırladığı ziyafetten.
Balık kafası dolu
Koca bir tabağı
Kaptırıyor hırsız martılara.
Az ötede yatıyor tembel tembel
Kulağı küpeli golden kırması
Çınaraltı’nın şişko Paşası.
Seyrediyor olanı biteni
Buranın ağası da benim
Paşası da benim dercesine
Seslendim kendisine;
‘’Paşa gel laflayalım biraz seninle’’
Kuyruğunu sallaya sallaya
Kalktı geldi duyunca adını.
Paşa dedim nedir senin
Şu belalı Kanki’den çektiğin?
Sanki duydu kendisinden bahsettiğimizi
Otuz sene önce kırık bir kanatla
Çınaraltı’na sığınan yaşlı huysuz pelikan.
Kaldırdı kafasını dikti bize kıpkızıl gözlerini.
Ben korkuyorum, Paşa nasıl korkmasın?
Bir gagası var kılıç kadar kocaman
Cüsse desen Paşa’dan aşağı kalır yanı yok.
Belalı pelikanı gören Paşa
Durur mu yanımda?
Çoktan tüydü arka sokağa.
Balıkçısı, kasabı, bakkalı
Fırını, manavı, kahveleri
Köşe başında sokak çeşmesiyle
Takılı kalmış mazide
Akmıyor durmuş zaman.
Tamirat üstüne tamirat görmüş
Tek katlı, iki katlı binalar
Kimi kerpiçten kimi tahtadan
Kim bilir kaç insan eskitti
Seksenlerden kalma bu meydan.