Dalgınlığımda bir kent bir de arkada bıraktığım.
Saçlarını her zaman okşadığım yüzler.
Sadece oydu okşadığım.
Saçlarını irmik irmik işlediğim gözler.
Ağır ağır yavaş yavaş okşadığım.
Kuşların miho yüksekliğine çıkmış saçların.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta