Dargınlığımda Bir Kent

Dalgınlığımda bir kent bir de arkada bıraktığım.
Saçlarını her zaman okşadığım yüzler.
Sadece oydu okşadığım.
Saçlarını irmik irmik işlediğim gözler.
Ağır ağır yavaş yavaş okşadığım.

Kuşların miho yüksekliğine çıkmış saçların.
Bulamıyorum bulut ve sislerin içinde.
Kaybolmuş satırlarımın içerisinde de yoksun.
O zaman sen neredesin arıyorum üç gün üç gece.
Saçlarının içindeki yalnızlıktan çıktın geldin karşıma.

Ne güzel hatırlamak gözlerini.
Saçlarının o kokusunu hatırlamak ne güzel.
Bir satırımdaki çizgiler gibi saçların.
Baştan başa rumeli.
Resimlerimiz duruyor orda burda.

Yakıyorum hiçbir değeri olmadan resimleri.
Kurşungeçirmez kafesin içindeyim.
Ellerim bomboş sadece.
Bir uzak olduğum şehrim.
Uçsuz bucaksız bir kentteyim sensiz.

Büyük bir okyanus var karşımda ucu sonu olmayan.
Karşında duruyorum bir adımlık mesafe varmış gibi.
Zaman zaman ulaşmaya çalışıyorum gözlerine.
Ulaşamıyorum gözlerindeki gökyüzüne.
Etrafım kapkaranlık sadece sözlerin var karşımda.

Görmüyor artık senden başkasını.
Kuşlar kuş bakışı görse de seni.
Ben göremiyorum kör göz'lerimle.
Yaşım 70'i geçse de.
Göz altlarında soğuk bir deniz.

Bir bakıp bir kurutmak acıları.
Yokluğun'dur yaşantım.
Veya acıların suskunluğu.
Veya bir zaman dilimi.
Veya birkaç kirpik teli...