Dargınlar küs kalsa da, dostluğu bitirenler
Yıktığı duvarları, devirdiği çamları
Yerlerine koymalı, onarımlar yapmalı
Bu duruma üzülen, diğer tüm insanlardan
Tek tek özür dileyip, aflarına sığınmalı…
Masum insanların, bazı arkadaşların
Kırılan gönüllerin, tamiri gereklidir
Günahsız insanların, kim olduğu bellidir
Onlar da dargınlıktan, biraz etkilenmiştir
Hatalı konuşanlar, bunu düzeltmelidir…
Yoksa kalan ömründe, dilinin cezasını
Her gün daha çok çeker, bunu her an hisseder
Af dilemek yerine, daha çok saldırırsa
Tüm özür kapıları, birer birer kapanır
Gönül almak şansını, ömür boyu kaybeder…
Bu hasarda en masum kimse Allah korusun
Ona nankörlük eden, diline kilit vursun
Artık evinde kalsın, uslu uslu otursun
Üzdüğü o kişiye, her gün dua okusun
Ölmeden affederse, “desin, şükürler olsun”…
1.3.2016
Erol GüngörKayıt Tarihi : 1.3.2016 08:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dil yarası özürle, biraz şifa bulsa da Dedikodu yaptıkça, kronik hale gelir Edepsizi affetmek, suça ortak olmaktır.
