Dargınım Dayı Şiiri - Hikmet Hasan Yılmaz

Ben insanlara dargınım, dayı.

Kimse kırılmasın diye mücadele verirken,
Düşene el uzatıp kaldırırken,
Kendime geç kaldığımı fark etmezken,
Beni bir başıma bırakana dargınım, dayı.

Dostlarım vardı çevremde,
Pul oldu hepsi düştüğümde.
İşin işten geçtiğini fark ettim de,
Beni boynu bükük koyana dargınım, dayı.

Hep nasihat ederdi büyükler,
Hiç dinlemezdim kibirden.
Uzak tutardım sevdiklerime haseti kalbimden.
Benim gençliğimi çalana dargınım, dayı...

Güvenim vardı, sevgim merhametim vardı
Tam her şey yolundaydı solumda bi yar vardı
Birden değişti hisleri, dünyam karardı
Sevgisiyle zehirleyip dünyamı karartana
Dargınım dayı,,,