Birleştirilememiş cümlelerin hazan vakitlerinde ilençli bir lokmadır aşk ağzımızda
Avunmasız yolculukların sevda duraklarında düşler süreriz çatlamış dudağımıza
Yangınlar çıkar her bahar gönlümüzde, alevli bir sevgi büyür inadına ruhumuzda
Her zerresi mucizedir yaşamın, yoksul anların kollarıyla sarar bizi bir gün nasılsa
Okşadıkça dermansız yaralarımızı bıçkın bir naraya dönüşür dilimizdeki sitem. En soylu yüzleşmelerin güneşli ülkelerinde sevda dilde onulmaz bir yaradır, kendi bahçelerini tarumar etikçe elem. Bir pencere seçeriz kendimize, dışarıda yaşam duyuruları. Sesini dinleriz hayatın, o hayat ki, mahmur bir gecenin artığı. Sıkılır yumruğumuz ve daralır göğsümüz, unuturuz aşkı çok zaman, anlarız ki, hayat kendi içimizin anlamsız yangını.
İnatçı cemrelerin koynunda dinlendikçe hüzün, yoksul baharlar olup dökülürüz her gün yeniden aşka. Her zerresi bizi anlatan sözlerin kayıp ormanlarında tutkulu bir hazan olur yağarız sevginin kavruk yapraklarına. İçsel bir sızı gibi tutunmak isteriz zamana ve örselenmek dileriz aşkla. Anlatmak birilerine umutları, düşünmek tükenişleri erteleyerek, düşlemek vakti gelince vuslat hatıralarını.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
