İkibinonaltı, Temmuz onbeşi
Paramparça oldu yüzde maskeler.
Acımadan vurdu kalleş kardeşi
Yumruklar sıkıldı, hadsiz öfkeler.
Zalimler sansa da sürer bu devran,
Birbiri ardına kurur bahçeler
Rabbimden "ol!" emri duyulduğu an
Rengârenk çiçeğe durur bahçeler.
"Küfür tek millettir!" Hem de medenî!
Kanlı ellerinden tanıyor herkes.
Mü'minin inancı zulüm nedeni
Bu yüzden, olsa da, sürmez ateşkes!
Umutlar tükenmez bitmezse azim
Bu dağ da aşılır çıkarız düze...
Dün ecdadımındı, yarın da bizim
Yaz varken aslâ yüz vermeyiz güze
Haksızlık sezersek kısılmaz bu ses
Kırılır zalimin kan kokan çarkı
Aşkımız ebedî, dâvâ mukaddes
Ve çağlar boyunca hep aynı şarkı
Ülküsü olanın bitmez savaşı
Rabbim "ol!" deyince çöker şer duvar
İnanan kişinin yoktur telaşı
Elbet Allah'ında bir hesabı var!
Elbet Allah'ında bir hesabı var!
Kayıt Tarihi : 6.7.2013 02:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!