Darasız Çöktün Şiiri - Taner Eker

Ve sonra sen
yaprağıma çiy düşerken
şu buz tutmuş nehre inat
unutmuşken sesimi kainat
sesime ses verdin
boğuldum nefes verdin
varsadın ya beni şehre inat

darasız çöktün sol yanıma
dergahımda ışık oldun
usulsüz türküler çağırdın
efil efil ve hacimsiz
sen şehirden ağırdın

şu buz tutmuş nehre inat
teline banıp adımı
amma demeden yorumsuz
sen beni koşulsuz çağırdın
koşulsuz ve umusuz
sen beni dehre inat

seninle başlamak var ya yeni güne
ben gülesiye giderim senden sürgüne
..........
Taner EKER