Daram var benim. Şiiri - İbrahim Etem Ek ...

Yine bir sam yeli esti de geçti,
Kırdı dallarımı yaram var benim.
Bu kördüğüm diyen bırakan kaçtı;
Çileyle sarılmış turam var benim.

Felek her bir derde beni ram eder
Mutluluğu bana zor ikram eder.
Ben yaş döker iken el bayram eder;
Demek ki gülmeye sıram var benim.

Ağlamışım daha doğduğum anda,
Ev sahibim dedim vefa yok canda.
Şaşkın bir yolcuyum bu yalan handa,
Daha ödenmemiş kiram var benim.

Dünü günden acı hatıra anı,
Tutuşur her akşam gurup zamanı
Ne ateşi söner ne de dumanı;
İçten içe yanan çıram var benim.

Etem-i mevsimin düştü hazana,
Benzedin vuslatsız garip ozana.
Toplayıp derdimi koydum mizana;
Gam yükünden hafif daram var benim.