Daralıyorum Düşüyorum Şiiri - Zeki Bilgin

Saklıyorum zihnimdeki resmini
Sızlıyor gönlüm, ufku parçalıyor ömrüm
Fikrimin en kuytu köşesinde patlıyorum
Kimseler işitmiyor, görmüyor, bilmiyor.
Her hücrem sürüklüyor beni sana
Buğuluyor gözlerimi sessizlik
Çöküyor omuzlarıma yalnızlığım
Derliyorum bakışlarını,
Topluyorum ağzındaki şarkıları
Pazartesileri hep seni sayıklıyorum
Kahvaltı etmiştik şehrin bir pastanesinde
Hükmüm geçmiyor ne sana ne zamana
Alnım, beynim, göğsüm, karnım ,ağzım,
burnum , bağrım, boynum…
Her uzvum seni fısıldıyor, seni arıyor
Uyku küs gözlerime
Önce ağlıyor ardından gülümsüyorum
Ayrılık zehri kucaklıyor benliğimi,
Anlaşılamamak devrinde nasıl yaşıyorum
Bocalıyorum yalnızlık nehrinde
Ah! Niçin sabrediyorum,
Umut sabır, sabır umut demekmiş
Ama olmuyor.
Seyrediyorum biriktirdiğim yıldızları
Ateşliyorum volkanları, boyuyorum bütün şehri
Karalıyorum sensiz ıslandığım her yağmurlu günü
Boynumda taşıyorum kaybettiklerimin kahrını
Susmuyor kimsesizliğimin çığlıkları

Ve sen bunlardan bihaber…