Daralıyorum Anne Şiiri - Abdullah Takım

En büyük hayallerini kurdun benim üzerime,
İlk ağrıyı ben tattırdım, ilk kez benimle oldun anne.
Sana anne diyecektim sonradan.
İlk heceyi sen öğrettin,
İlk senin adını söyledim.
Anne...
Yeni emeklerken,peşimden geldiğini hissettim.
Gölgem gibi...
Hayatın ilk engeli çıkarken karşıma,beni tuttun arkamdan.
Görünmez bir el gibi..
İlk o zaman anladım,yalnız olmadığımı.
Ruhumla beden gibi..
Yaşamayı sevdiren, oyuncak zannetmiştim seni bir zaman.
Biraz daha büyüyünce,başka yönlerini keşfettim.
Birbirinden güzel...
Sadece sende varmış dünyada,
Şefkat ve merhamet gibi..
Düştüğüm an sana,sevinirken sana koştum.
Kalp atışlarını hissettim kucağında.
Göğsünde sararken beni..
Bin yıllık bir hasret vardı yüreğinde,
Gurbetten dönen gibi.
Diğer kardeşlerim oldu sonradan.
Zor başa çıkardın bizimle.
Saymakla bitmezdi,isteklerimiz.
Hiç boş dönmedik geriye,
Dua eden gibi..
Bir pabuca dar etmiştik iki ayağını.
Hep biz haklıydık sanki,
Yine de şikayet etmezdin bizden.
Razı olan gibi..
Tatlı bir yorgunluk basardı akşamları.
Çok küçük şeylerle,avuturdun bizi.
Sonra gülerdin, inceden tebessüm hali.
Sonunu gören gibi..
İlk paylaşmayı senden öğrendim.
Ne kadar da adaletli olurdu, pay ettiklerin.
Herkes razı olurdu, senin verdiklerine.
Rızkı veren gibi..
Bizler için göğüs gerdin, hayatın zorluğuna.
Bizim için yaşarken kendini unutur oldun.
Sevmeyi sende gördüm.
Katıksız,karşılıksız,
Öksüzü seven gibi..
Hiç almadan hep verdin, yüzümüz gülsün diye.
Yaradan gibi..
Şimdi ben de büyüdüm.
Bundan sonra da ben seni mutlu edecektim güya.
Tam da ayaklarım üstünde dururken, bir anda,
Tıpkı ilk yürümeyi öğrettiğin gün gibi.
Dermanı olmayan bir derde düşürdü felek.
Hesapta olmayan..
Tufan gibi..
Artık seni kaybetmek korkuları dolduruyor dünyamı.
En iyi bildiğim dualarımı senin için yapıyorum,
Gece gündüz.
Akreple yelkovan gibi..
Her gün biraz daha eriyip giderken gözlerimin önünde,
Mum gibi,
Bir mucize bekliyorum,mevladan.
Senin yerine...
Vekalet eden gibi.
Biz beş kardeşiz anne,
Beşimize unutturdun gülmeyi...
Beşimizin de boynu bükük,bir yerde,
Yetim gibi..
Sensiz nasıl olur bu dünya, aklım duruyor,
Ağzımı kapattı elleri, umutsuzluğun.
Daralıyorum anne..
Nefessiz kalan gibi.
Ne olur, bir duy sesimi.
Yüz üstü, bırakma bizleri.
Şimdiden özler olduk seni.
Kaybeden gibi...